بازاين چه شورش است که در خلق عالم است
باز اين چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز اين چه رستخيز عظيم است که از زمين
بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

اين صبح تيره باز دميد از کجا که از او
کار جهان و خلق جهان جمله در هم است

گويا طلوع می‌کند از مغرب آفتاب
که آشوب در تمامی ذرات عالم است

گر خوانمش قيامت دنيا بعيد نيست
اين رستخيز عام که نامش محرم است

در بارگاه قدس که جای ملال نيست
سرهای قدسيان همه بر زانوی غم است

جن و ملک بر آدميان نوحه مي‌کنند
گويا عزای اشرف اولاد آدم است ...